Keşif sanatı

Eskiden uykuyu severdim ve gün içinde mutlaka uyurdum. Yıllar geçti artık uyumaya fırsatım yok. Giderek uyku düzenim bozuldu ve eskisi gibi kaliteli uyuyamıyorum.

Pandemiden önce fakültede derslerimin yoğun olduğu günlerde öğle araları odamdaki kanepede biraz uyurdum.

Çocukluk yıllarımda bize uyumanın iyi bir şey olmadığı söylenirdi. Dini eğitim çevrelerinde geçen dönemlerinde hocalar uykuyu berbat bir şey olarak anlatırlar, uyuyan insanları da kötülerlerdi.

Zaman geçti, dünya başka dünya oldu, bilgilerimiz değişti. Uyumak insanın ruhsal ve bedensel sağlığı korunmasını sağlayan elzem bir eylemdir.

Uzmanlar günde yedi sekiz saat uyumanın özellikle gece saatlerinde uyumanın insan sağlığına katkıları inanılmaz.

Cep telefonlarımızı şarj etmek gibidir uyku. Uzun yolculukta kullandığımız aracımızın motorunu durdurup, şoförün de dinlendiği mola gibidir uyku.

Uykuya ne kadar övgü düzsek azdır.

Geçmişin yanlışlarını şimdi düzeltmeye çalışıyoruz.

Bu arada dün çocuğun yüzme dersini kafede beklerken yazdığım yazıyı silmişim.

Film keşfetme sanatı ile ilgili yazmıştım. İyi filmleri keşfetmenin zevkini, bazı filmlerdeki hikâye, pitoreskler, senaryodan bahsetmiştim.

Nedense biraz burukluk hissettim.

Sinemanın büyüsünü bu iyi filmlerde keşfettim.

Pandemiden itibaren birçok film izledim ve özellikle de iyi yönetmenlerin, iyi oyuncuların, hikâyesi iyi filmleri kaçırmadım.

Haftada üç gün yazı yazmayı düşünüyorum.

Uzunluğu önemli değil, ama üç yüz kelimeden az olmamalı.

Yeniden yazmaya, hayata dair notlar almaya başlayacağım.

Sıcak yaz günlerinde kendi dünyama çekilip yazmak güzeldir.

Dün televizyonda Mavi Kuş filminin yönetmeni ile yazarı Mustafa Kutlu’yu gördüm. Kutlu’nun sinema ilgisi ve tutkusunu gördüm.

O kesimden saygı duyduğum neredeyse tek isim Mustafa Kutlu kaldı.

Bütün hikâyelerini ve birçok yazısını okudum.

Mavi Kuş filmini de merakla bekliyorum.

Mustafa Kutlu değerli bir insan ve insan hazinesi.

Yazdıkları, yaşama tarzı, sanata ilgisi, umut var olması, toprağı ve futbolu sevmesi…